Trzy kolory - widok z Nido

"Kolorowa wariacja" - jeszcze raz widok z Nido de Condores przy zachodzie słońca.

Piotr Morawski - Zostają Góry. Opowiadania Felietony Wspomnienia.

Całkowity dochód z książki zostanie przekazany dzieciom i żonie tragicznie zmarłego himalaisty.

Książka przygotowana z myślą zarówno o tych, którzy dobrze znają wspinaczkowy, literacki i fotograficzny dorobek wybitnego himalaisty Piotra Morawskiego (1976-2009), jak i odbiorców nie mających wcześniej okazji bliższego zapoznania się z dokonaniami tego wyjątkowego człowieka. Zebrane w niej zostały autorskie relacje z najważniejszych jego wypraw w góry najwyższe (m.in. na ośmiotysięczniki: Shisha Pangmę, Annapurnę czy K2) oraz publikowane na łamach magazynu GÓRY, niezwykle osobiste felietony. Teksty Piotra urzekają egzotyką tematyki, świeżością spojrzenia oraz stylistyczną wirtuozerią, dzięki czemu stanowią doskonałą lekturę nie tylko dla miłośników gór i alpinizmu. Dodatkowym walorem publikacji są zamieszczone w niej fotografie dokumentujące wspinaczkową pasję autora i przybliżające nam jego sposób postrzegania gór, człowieka, otoczenia. Cennym uzupełnieniem są wspomnienia o Piotrze, przygotowane przez jego żonę Olgę, przyjaciół i partnerów ze wspinaczkowych wypraw.
Więcej na stronie www.goryonline.pl

Penitenty

Nazwa wywodzi się z języka hiszpańskiego,  od penitentes – pokutnicy lub nieves penitentes – śniegi pokutujące.
Te stożkowate formy osiągają zazwyczaj wysokość od 0,5 do 2,5 metra, choć czasami zdarzają się  i kilkumetrowe. Najczęściej nachylone są do powierzchni terenu pod kątem 70-80 stopni.Występują w dużych skupiskach na lodowcach  i polach firnowych. Powstają w wyniku wytapiania się  firnu i lodu w warunkach silnego promieniowania słonecznego padającego pod dużym kątem i mroźnego, suchego powietrza. Lód tworzy ich część dolną, a firn górną, strzelistą. Najlepiej wykształcone przykłady penitentów występują miedzy innymi w Andach, gdzie zaczynają powstawać w grudniu i zazwyczaj kończą swój żywot pod koniec marca.
Penitenty, przez które my mogliśmy przechodzić, nie były może zbyt duże, ale niewątpliwie stanowiły atrakcję.

Jeszcze jedna prognoza pogody

Trafiłem jeszcze jedną prognozę pogody. Informacji nigdy dosyć. Może się komuś przyda:

Weather by meteoexploration

Cerro Cuerno

Wznoszący się na południe od PDM szczyt Cerro Cuerno (5462 m n.p.m.). Jego piękny widok towarzyszył na co dnia.
A ... ten ludzik to Heniu

30 rocznica zdobycia Mount Everest zimą

17 lutego 1980 roku o godzinie 14 na szczyt Mount Everestu weszli Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki. Było to pierwsze zimowe wejście na najwyższą górę świata. Wyprawą kierował Andrzej Zawada. Na szczycie stanęli po siedmiu godzinach wspinaczki. Z wierzchołka porozumieli się z bazą i przekazali informację o zwycięstwie. Andrzej Zawada w bazie nagrał ten historyczny już przekaz.
Więcej na temat tego wydarzenia można:
przeczytać w Gazecie Wyborczej - Lodowi wojownicy
lub posłuchać w Radiowej Jedynce - Na granicy życia i śmierci

6 osób z Patagonią weszło na szczyt.

10 i 11 lutego sześć osób biorących udział w wyprawie organizowanej przez Agencję Górską PATAGONIA weszło na szczyt Aconcaguy.
www.patagonia.pl

Wywiad z Leszkiem Cichym na www.onet.pl

Dziś ukazał się na www.onet.pl wywiad z Leszkiem Cichym. Zapraszam do lektury:
http://globtroter.onet.pl/44228,1599010,1,osoby.html

Plaza de Mulas

Pozwolenie na wejście do Parku Narodowego Aconcagua

Ceny pozwoleń w sezonie 2009-2010

	15 th Dec. 2009 to 31st January 2010	From 1st Dec. to 14th Dec. 2009/ From 1st. Feb. to 20th. Feb. 2010	From 15th. Nov. to 30th. Nov. 2009/ From 21st. Feb. to 15th. March 2010
	High Season	Half Season	Low Season
ASCENT	AR$ 1800	AR$ 1200	AR$ 600
LONG TREKKING (7 days)	AR$ 400	AR$ 260	AR$ 260
SHORT TREKKING (3 days)	AR$ 210	AR$ 180	AR$ 180

Kurs dolara można sprawdzić na przykład tu http://www.dolarsi.com ~ 1800$ / 3,85= 468 US$ dollars

Wizualizacja 3D drogi na szczyt

Co się dzieje? No o co chodzi? Przecież miało być tak pięknie. Wywiady miały być...

Taki mały żarcik ;) - http://en.tackfilm.se

Jeszcze jedna relacja z próby wejścia w lutym

Link do jeszcze jednej relacji, którą ostatnio śledziłem. Niestety i ta zakończyła się niepowodzeniem, choć są w niej informacje, że były osoby, które weszły na szczyt w tym czasie:
http://www.summitxperience.com/dispatches/aconcagua_2010_summit_xperience.php

Aconcagua - Normal Route

Znalazłem taką ładną grafikę:

Azafran Restaurant - Mendoza

Jako alternatywa dla parilla Caro Pepe:

Zdjęcia od Jacka

To Enrique

a to ja :)

Poleć nowy serwis National-Geographic.pl swoim znajomym w Internecie

Dostałem właśnie takiego mejla:

..."Jest nam niezwykle miło poinformować, że jest Pan laureatem konkursu Poleć nowy serwis National-Geographic.pl swoim znajomym w Internecie. Więcej informacji znajduje się w artykule na naszej stronie. http://www.national-geographic.pl/artykuly/pokaz/rozwiazanie-konkursu-polec-nowy-serwis-national-geographicpl-swoim-znajomym-w-internecie/
Bardzo dziękujemy za udział w konkursie a tym samym za pomoc w promowaniu strony National Geographic w sieci."...

Zapraszam więc na www.triglav.one.pl - góra może nie jest wielka, ale piękna jest, jak i całe julijki.

Choroba wysokościowa

Wczoraj odrabiałem lekcję z czegoś, co w mniejszym lub większym stopniu dotknęło każdego z uczestników naszego wyjazdu - choroba wysokościowa (acute mountain sickness, ASM).

Choroba wysokościowa nie jest jedną konkretną dolegliwością, lecz zespołem objawów spowodowanym brakiem adaptacji do warunków panujących na dużych wysokościach. Ze wzrostem wysokości spada ciśnienie atmosferyczne, a co za tym idzie, procentowa zawartość tlenu w jednostce objętości powietrza. Maleje więc jego zawartość we krwi oraz narządach i tkankach obwodowych. Choroba wysokościowa występuje u około 25% osób wchodzących na wysokość powyżej 2500 m n.p.m. i u 75% osób przekraczających wysokość 4500 m n.p.m. Wybierając się w wysokie góry powinniśmy umieć rozpoznać jej objawy.

Nasz organizm może przystosować się do zmian wysokości, jednak wymaga to czasu. Proces przystosowywania się organizmu do dużych wysokości nazywamy aklimatyzacją. Polega ona między innymi na zwiększeniu w krwi liczby czerwonych krwinek, w celu usprawnienia transportu tlenu wewnątrz organizmu. Poziom aklimatyzacji jest to wysokość, poniżej którj nie odczuwa się objawów choroby górskiej. Po przekroczeniu tej wysokości pojawiają się zaburzenia zdrowotne. Dla większości ludzi jest to wysokość 2700 metrów.
Normalne objawy podczas trwania aklimatyzacji to:

• przyśpieszony oddech,
• przyśpieszone tętno,
• płytki oddech podczas wysiłku,
• zwiększone wydalanie moczu
• nieregularny oddech podczas snu, w tym okresowy bezdech tzw. oddech Cheynego-Stokesa,
• kłopoty ze snem.

Zwiększenie ilości czerwonych krwinek ma też swoje wady - znacznie gęstsza krew nie dociera skutecznie do cienkich naczyń krwionośnych, dlatego zwiększa się podatność na zimo i odmrożenia, głównie różnych końcówek ciała jak palce, nos, uszy.

Zalecane podczas aklimatyzacji jest:

• przyjmowanie dużej ilości płynów (4-5 litrów),
• unikanie alkoholu, tytoniu i innych środków uspokajających w tym, środków odprężających i tabletek nasennych. Obniżają one zdolności oddechowe podczas snu, co skutkuje nasileniem się objawów. Ponadto powinno się unikać substancji moczopędnych jak kawa i herbata,
• spożywanie wysoko-węglowodanowego jedzenia (70% diety) i unikanie tłustych potraw,
• środek o nazwie Diamox (pol. Diuramid) ma za zadanie minimalizować symptomy spowodowane przez chorobę wysokościową. Przy profilaktyce zalecana dawka to 250 mg dwa razy dziennie, dawkowanie należy rozpocząć 24 godziny przed wspinaczką i kontynuować zażywanie przynajmniej przez 5 dni na dużych wysokościach. Efekty uboczne to mrowienie ust i palców, zaburzenia widzenia oraz zmiana smaku. Jeśli jesteś uczulony na sulfamidy nie powinieneś brać Diuramidu. Oczywiście stosowanie tego leku wymaga zapoznania się z wszystkimi przeciwwskazaniami i powinno być indywidualnie skonsultowane z lekarzem.
• nie powinno wchodzić się wyżej dopóki nie miną objawy.

Podczas naszego pobytu w Plaza de Mulas można było skorzystać, w punkcie medycznym z bezpłatnego badania pulsoksymetrem – urządzeniem elektronicznym służącym do nieinwazyjnego pomiaru saturacji krwi, wykorzystującym pomiar pochłaniania przez tkanki promieniowania o dwóch różnych długościach fal. Prawidłowy poziom saturacji tlenem wynosi od 95% do 99%. Nasze wyniki w trakcie badania na wysokości ok. 4300 m n.p.m. mieściły się między 82% a 92%. Staszek miał saturację na poziomie 68%, kiedy lekarz kazał mu zlecieć helikopterem na dół, a Krzysiek 76%, gdy warunkowo pozwolono mu na atak szczytowy. Dolną granicą, która wymagana była aby uzyskać pozwolenie wejścia na szczyt było 80%.

Objawami choroby wysokościowej są:

• ból głowy,
• bezsenność,
• drażliwość,
• zawroty głowy,
• bóle mięśni,
• zmęczenie,
• utrata apetytu,
• nudności lub wymioty,
• obrzęki twarzy, rąk i stóp.

Dolegliwości nie są charakterystyczne, dlatego też na wysokości każdą chorobę należy traktować jako chorobę wysokościową.

Głównym elementem postępowania w chorobie wysokościowej jest zaprzestanie dalszej wspinaczki, odpoczynek, intensywne nawadnianie doustne oraz przyjęcie leków łagodzących ból głowy. Po 1-3 dniach spędzonych na tej samej wysokości objawy powinny ustąpić, umożliwiając dalszą wędrówkę. Jeśli pomimo przebywania na tej samej wysokości objawy nie mijają lub wręcz nasilają się, konieczne jest niezwłoczne zejście niżej.

U osób szczególnie wrażliwych mogą również wystąpić ciężkie, zagrażające życiu, objawy choroby wysokościowej: obrzęk płuc i obrzęk mózgu.

Do najczęstszych postaci choroby wysokościowej należą:

Wysokościowy obrzęk płuc (high altitude pulmonary edema - HAPE) - rozwija się najczęściej podczas drugiej lub trzeciej nocy spędzonej na dużych wysokościach. Objawy tej groźnej dla życia postaci choroby wysokościowej to: duszność (uczucie braku powietrza nawet podczas spoczynku) oraz płytki oddech, skrajne osłabienie, kaszel i sine zabarwienie skóry. HAPE polega na intensywnym przesączaniu się płynu

Wysokościowy obrzęk mózgu (high altitude cerebral edema - HACE) - najczęściej pojawiają się na wysokościach powyżej 3500 m n.p.m., zwłaszcza podczas zbyt szybkiej wspinaczki. Objawia się dezorientacją,  zaburzeniem koordynacji ruchów (chwiejny chód), apatią lub  dziwnym  zachowaniem, bólem głowy, nudnościami i wymiotami. Niekiedy, w krótkim czasie schorzenie to doprowadza do utraty świadomości i śpiączki, a bez szybko podjętej pomocy grozić może śmiercią. Kluczową rolę w patogenezie odgrywa wzrost ciśnienia śródczaszkowego, który spowodowany jest wzrostem przepuszczalności bariery naczyniowo-mózgowej.

Obwodowy obrzęk wysokościowy występuje u około 18% osób na wysokości powyżej 4200 metrów, częściej u kobiet. Dotyczy twarzy, dłoni i podudzi. Ich przyczyną jest retencja płynu w organizmie.

Krwawe wylewy do siatkówki występują często na wysokościach powyżej 5200 metrów. W badaniu dna oka stwierdza się obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, rozszerzone i poskręcane żyły siatkówki oraz wylewy krwawe pochodzenia żylnego. W patogenezie główną rolę odgrywają hipoksemia, wzrost ciśnienia tętniczego
podczas dużego wysiłku fizycznego. Wylewy krwawe wchłaniają się samoistnie po 7-14 dniach. Zazwyczaj są bezobjawowe, choć wylewy w okolicy plamki żółtej mogą spowodować zaburzenia widzenia np. mroczki.

Zakrzepica - częstsze występowanie zakrzepicy żylnej, zatorów tętnic płucnych oraz udarów mózgu u osób przebywających na dużych wysokościach tłumaczy się odwodnieniem, zimnem, obcisłym ubraniem, zastojem żylnym spowodowanym brakiem aktywności ruchowej podczas załamań pogody, jak również wzrostem hematokrytu krwi.

Ogniskowe zaburzenia neurologiczne występują głównie na wysokościach powyżej 5500 metrów. Mają charakter przemijającego niedokrwienia mózgu. Brana jest pod uwagę patogeneza krwotoczna, zakrzepowa oraz skurcz naczyń. Mogą się objawiać porażeniem połowicznym, niedowładem połowicznym, afazją, mroczkami, niedowidzeniem połowicznym i porażeniem nerwów czaszkowych.

Informacji w sieci na powyższy temat można znaleźć dość dużo. Pozwolę sobie podać tylko jeden link, ale za to do naprawdę ciekawego opracowania, z którego korzystałem przy pisaniu tego tekstu: Ostra Choroba Wysokogórska

Wikiloc: 6062 m n.p.m.

Dzień 11 - 28.01.2010. Z Nido de Condores do miejsca, gdzie zawróciliśmy (symboliczne 6062 m n.p.m.) i później (po zwinięciu namiotów) w dół do Plaza de Mulas.

Wikiloc: Plaza de Mulas - Nido de Condores

Dzień 10 - 27.01.2010. Trasa z Plaza de Mulas do Nido de Condores.

Wikiloc: Nido de Condores - Camp Berlin - Plaza de Mulas

Dzień 7 - 24.01.2010. Trasa: Nido de Condores - Camp Berlin - Plaza de Mulas

Aconcagua - luty 2010. Powodzenia.

A tutaj linki do stron kolegów, którzy być może będą mieli więcej szczęścia:
http://www.aconcagua2010.com.pl/index.htm
http://www.aconcagua.kw.org.pl/

Landszafciki z chmurką

Aconcagua widziana z doliny Horcones

Plaza Francia

Im się udało - wejścia na Aconcaguę w styczniu 2010

Szukałem relacji z wejścia na szczyt w tym samym okresie, w którym my byliśmy.
Jak na razie nie trafiłem na zbyt wiele.

• 14 stycznia:

http://aconcagua10.blogspot.com/

• dwie informacje o wejściu 18 stycznia:

http://www.globalalpine.com/2010/01/aconcagua-summit.html,
http://marshallulrich.blogspot.com/2010/01/dna-aconcagua-post-summit-summary.html,

• wejście 22 stycznia:

http://www.getjealous.com/getjealous.php?go=climbaconcagua2010,

• wejście na szczyt 23 stycznia, czyli przed załamaniem pogody:

http://www.bergadventures.com/v3_cyber/2010/2010-01-09-aconcagua/main.php
http://www.jagged-globe.co.uk/news/reports_read.html?id=773

Zachód słońca nad Nido de Condores

Mała przerwa w materiale z GPS'a. Dla odmiany kilka zdjęć. To było dosłownie 10, no może 15 minut, kiedy zapaliło się niebo nad Nido.

Wikiloc: Camp Canada - Nido de Condores

Dzień 6 - 23.01.2010. Trasa z Camp Canada do Nido de Condores.

Wikiloc: Plaza de Mulas - Camp Canada

Dzień 5 - 22.01.2010. Trasa z Plaza de Mulas do Camp Canada.

Wikiloc: Conflunencia - Plaza de Mulas

Dzień 3 - 20.01.2010. Trasa od bazy Confluencia do Plaza de Mulas.

Wikiloc: Confluencia - Plaza Francia

Dzień 2 - 19.01.2010. Trasa doliną Horconed Inferior od bazy Confluencia do Plaza Francia pod południową ścianą Aconcagua.

Wikiloc: Horcones - Confluencia

Dzień 1 - 18.01.2010. Trasa od bram Parku Aconcagua do bazy Confluencia.

6062 m n.p.m. - tylko, aż

Czarno na białym - dalej już nie wyszliśmy.
Okazało się, że dzień wcześniej Mirka rozmawiała ze strażnikami w Nido. Według nich opad śniegu był tak duży, że nikt przez najbliższe dni nie miał szans wejść na szczyt.

Tak się zaczynała nasza przygoda

Wejście do Parku Aconcagua

Od lewej u góry: Staszek, Wiesia, Leszek, Heniek, Krzysiek B., Monika. Na dole: Piotrek, Jacek, Mirka, Krzysiek P.

The End - Happy End

Ostatnie dwie wiadomości gdzieś zaginęły, razem z moim telefonem w Buenos. O tym, że wylądowaliśmy najpierw szczęśliwie w Madrycie, a następnie w Warszawie już wiadomo.

Ostatnia wiadomość kończyła się cytatem: ..."Nie sztuka wejść na szczyt, sztuką jest z niego zejść"... - Leszek Cichy. To żeby zakończyć naszą relację optymistycznym akcentem.

Teraz jeszcze na koniec pozwolę sobie zacytować Heńka: ..."Wyprawę uważam za rozwiązaną"... :)

Ze swojej strony chciałbym podziękować za wspaniałą przygodę:
Leszkowi oraz Mirce, Monice [Justynie - Karolinie], Wiesi, Heńkowi [Enrique], Jackowi, Krzyśkowi B., Krzyśkowi P., Piotrkowi i Staszkowi.

EU

Po ponad 10-ciu godzinach lotu szczesliwie wyladowalismy w Madrycie. Teraz juz tylko Wa-wa.

Z gory

Wyladowalismy. BA z gory prezentuje sie super. A nasza gore podziwialismy jeszcze przez kilka minut po starcie!

Po odprawie

Nie bylo nawet problemow z nadbagazem. Piotrek musial tylko zostawic sledzie od namiotu - niebezpieczne.

Wracamy

02.02.2010
AR2413B T MDZ AEP HK10 0600 0832

IB6842G TU EZE MAD HK10 1420 0610 +1

03.02.2010
IB3836G 03 FEB WE MAD WAW HK10 1025 1350

To juz jest koniec

Spakowani. Pobudka 4:30, godzine pozniej mamy busa na lotnisko. I do domku!

Mendoza

Dzis w planie zwiedzanie bodegi. Chyba jednak wszyscy juz siedza na walizkach.